Ieder moet zich thuis kunnen voelen in onze provincie; of je nu in het geloof je rust vindt, een andere overtuiging hebt, een andere kleur hebt dan de ander, fysiek of mentaal beperkt bent in het dagelijks leven, een kleur van de LHBTIQA+vlag draagt of gewoon jezelf wilt zijn maar toch een beetje anders in deze roerige wereld. Iedereen doet er toe.
Jezelf kunnen zijn en je daarin veilig voelen, is helaas minder vanzelfsprekend dan het klinkt. Dat maakt ook de Vizier Welzijnsmonitor duidelijk; uit het onderzoek blijkt dat er nog veel werk te verrichten is. Zo is er een daling gemeten in het ervaren van acceptatie van seksuele- en genderidentiteit. En een aanzienlijk deel van de LHBTIQA+-gemeenschap overweegt uit Overijssel te verhuizen vanwege een gevoel van onveiligheid rondom hun identiteit.
Persoonlijk kijk ik van die cijfers en tendens op, of eigenlijk: ik schrik ervan! Vanuit mijn rol sta ik midden in de samenleving. Ik was mij bewust van wat er speelde, maar dat men liever de provincie verlaat vanwege gevoel van afwijzing en onveiligheid rond hun identiteit? Dat had ik niet verwacht. Het is helaas toch de pijnlijke waarheid en dat kunnen we niet zo laten gebeuren. Ieder individu heeft het recht om lief te hebben op welke manier dan ook.
